De rit naar het Sanctuary was nogal ‘wild’ en warm ! +/- 20 min. van het station.Het sanctuary is gescheiden van Tsavo West National park door een compleet uitgedroogde rivier.
Robin is een oude man (Brit) helemaal verbitterd door het verpesten van de oude koloniale zaligheden : gereglementeerd jagen, blanken sowieso baas, prachtige natuur, 5 grote stromende rivieren (waaronder de juist genoemde grensrivier waar hij een boot op had) en nu de ellende de damned Chinese, de massale ontbossing…
De cottage is geweldig cool, Ndurya neemt overal foto’s van de geweldig simpele maar efficiente ideen.
Het is pas middag en het heetst van de dag dus we relaxen/lezen op het schaduw terras. Er liggen stapels ”Old Africa” magazine’s en National Geographics, dus leesvoer genoeg ! (Ria gaat er wel opuit met pet en kijker en komt uitgeput maar zeer gelukkig terug)
Om 16:30 is het tijd voor de bushwalk, langs en door de droge rivierbedding.
De enige storende factor is het gekke hondje die meewandelt en tot grote ergernis van Ria (en mij) de vogels wegjaagt .
Verder is het doodstil, prachtig en interessant. Kijk maar naar de foto’s.
Als we terug komen zit Robin tegen Gea te leuteren over de frustraties die ik hierboven al beschreef en is intussen niet meer helemaal nuchter.Ndurya begint te koken en de wandelaars nemen even een ”stortbad”, dit mag je letterlijk nemen, tis een alles of niets straal met enorme druk.
Etenstijd ! Een grote pan (halve kilo) rijst en lekkere tomatensaus. Er was immers geen tijd geweest tijdens het shoppen om vlees oid. te zoeken omdat we vlug weg moesten. Maar dit is ook heel lekker. Ik begin er gewoon aan want Robin is niet van plan om naar zijn eigen huis te gaan. Mirjam, Ria, en Gea zitten ook algauw te smullen. Opeens komt Gio aangestormt en zegt ”ik eet niet, er is niet genoeg, Ndurya heeft dan niets’, best dat ik een blijk sardienen mee heb, tis maar schamel van eten, amai, tis ier precies biafra’. ???
Ik sta op om te checken wat ze bedoeld. Ndurya heeft voor zichzelf net een berg rijst opgeschept en een sauslepel tomatensaus en is op weg om bij ons te gaan zitten. Ik doe de rest van de rijst in de sauspan, roer om en er is meer saus in die 3 grote scheppen rijst dan op mijn bord, dus dat ziet er prima uit.
Ik ga met de pan naar het terras, en zie dat Ndurya binnen is gaan zitte, bij Mirjam en Gea die liever aan tafel eten.
Als ik buiten kom en ze kijkt woest naar me, dus ik ga over mijn grens en kwak de inhoud van de pan op haar bord. Ier, eten genoeg, de mensen in biafra zouden met 1/10 al heel blij zijn ! Robin vlucht meteen : als jullie gaan ruzie maken ga ik weg. (yess!!)
Ik loop meteen terug om bij de anderen te zitten en loop nog na te mopperen. Hoe ist het mogellijk dat een volwassen vrouw een bord rijst met lekkere saus in de middle of nowhere vergelijkt met biafra…..
Razend ben ik. Mirjam kalmeert me, ik moet me niet druk maken, het ligt een Gio en zij vinden het simpele diner wel erg lekker. ‘k Roep naar Gio dat ze volgende keer een reis naar Namibië moet boeken in 4sterren lodges voor 5000 €uro en nu stop ik erover. (geen idee waarom ik Namibië noemde, kan ook in Kenya)
EIndelijk is het dakterras genoeg afgekoeld om te gaan zitten en we (Gea, Ria en ik) kijken naar de bliksem boven Tsavo. Luisteren naar de Afrikaanse geluiden en genieten.
Ook de sterren zijn weer massaal….
Lekker geslapen !!!
Gio komt heel vriendelijk goedemorgen zeggen, waarop ik niet anders kan als repliceren dat ik eigenlijk nog steeds boos ben als teleurgesteld. Ik moet dat niet zo opnemen, het was maar spreekwoordelijk……
Waarop ik zeg dat Biafra daar niet echt voor geschikt is er gingen daar wel heel veel mensen echt dood.
Nuja, zand erover.
Robin komt ons mooi op tijd afhalen om naar het treinstation te brengen, waar we hebben afgesproken met Morris, de chauffeur die de privé safari voor Gea,Mirjam Gio en Ria rijdt naar de beide Tsavo’s.
De ingang van Tsavo West is vlakbij en ze gaan meteen naar Mzima springs.
Ndurya en ik gaan nu op ons gemakkie Mtito Andei in en drinken Chai en eten 1 megaMandazi en 1 chapati (elk de helft van beide). Doe nog maar een thee. LEKKER !
Voor we het weten is het tijd voor de trein terug naar Mariakani.
Weer alle checks en een vlotte reis terug. We raken in gesprek met 2 dames die naar Malindi willen en ik bied ze aan om met ons mee te rijden via Kaloleni : ze zijn dan goedkoper uit en veel sneller. Ze nemen het aanbod aan en we hebben een toffe rit terug : Ndurya achterin tussen twee vrouwen en ik voorin.
We kletsen over van alles, van kokosbomen/noten tot sneeuw in ruslaaarie (Roeselare, ze heeft daar een kennis) en voor we het weten zijn we in Kilifi.
Tine heeft ook veel verhalen te vertellen over haar logeerpartij bij Evelyn. Je kan er een stuk over lezen op haar laatste blog.(tinekenia.wordpress.com )
Avonturen in Afrika 